PS

Aż mi z tego zmartwienia wysłało post niedopieszczony, niepoprawiony, bez tytułu i w dodatku niedokończony.

A miałam pisać o tym, że jestem jako ten Muminek, co w oczekiwaniu na pierwsze po długiej zimie słońce przyozdobił sobie uszy uroczystymi kokardami, który w zachwycie nad słońcem ucałował nawet w pyszczek Małą Mi, a który ostatecznie zmuszony był czuć się bardzo głupio i smutno, gdy się okazało, że to pierwsze słońce, to wychodzi tylko na kilka minut.

Swoją drogą, uważam, że jest to jedna ze smutniejszych i bardziej dramatycznych scen w literaturze światowej ;)